Het duurde gisteravond nog wel even voordat ik in gister avond in slaap viel. Ik had de hele tijd koude voeten en kwam er pas laat achter dat de rits, aan de onderkant, van de slaapzak openstond. Nooit geweten dat de rits van de slaapzak vanaf twee kanten open en dicht kon. Uiteindelijk moe maar voldaan in slaapgevallen. Bij het wakker worden was de wind al weer aardig aangewakkerd dus het was nog een hele toer om de tent af te breken en de bagage – zonder fiets – beneden te krijgen.

Graeme zou rond tienen weer aanwezig zijn en we hebben nog wat koffie gedronken en contactgegevens uitgewisseld. Ontbijten was hier niet mogelijk dus ik besloot dat maar in het eerstvolgende dorpje te doen, Letterfrack, een half uurtje fietsen. 

Vanaf Clifden voerde de route meer dan 40 km door een uitgestrekt en rotsig veenlandschap, met meertjes en bergen op de achtergrond. Wel mooi maar naar dik twee uur fietsen heb je het wel een keer gezien.  

Ik begon in de tussentijd aardig door mijn water heen te raken en ik was blij dat ik een chique hotel langs de route ontdekte, hotel Westwood. Ik kon hier even warempel een alcohol vrij biertje drinken en mijn bidons bij laten vullen. De vrouw die hier werkzaam was was erg behulpzaam om het vervolg van de route uit te stippelen. Er waren namelijk meerdere mogelijkheden. De weg langs de kust naar Galway was erg druk met autoverkeer en er was een alternatief via rustige wegen, maar dat voerde door een soortgelijk landschap wat ik net achter de rug had. De vrouw wees me op de mogelijkheid om vanuit Rossaveel de ferry te nemen naar de Aran eilanden, en van daaruit een andere ferry, naar Doolin te nemen. Ik kon dan een stuk van de route afsnijden en het leek me wel een leuke afwisseling. Ze was zelfs zo vriendelijk om even te bellen voor de juiste vertrektijden van de ferry. Om 18:30 uur ging de laatste ferry. Het was nu rond half vijf dus ik had ruim voldoende tijd om de 35 km naar Rossaveel op mijn dooie akkertje af te leggen.

Ik begon voortvarend aan de route en had lekker de wind in de rug. Het was ook nog eens prachtig weer. In mijn enthousiasme heb ik niet goed opgelet en heb per ongeluk de route langs de kust genomen, in plaats van dit stuk via het binnenland af te snijden. !@#$%^&*  Ik kwam er zo laat achter, dat het geen zin meer had om terug te fietsen. Er zat niets anders op dan het extra rondje (dik 20 km) maar af te maken. Ik kon gelukkig de vaart er aardig inhouden en had onderweg ook nog even de gelegenheid om bij een supermarkt een softijsje en wat snoep in te slaan. Deze extra koolhydraten kwamen me goed uit, want nu begon de tijd aardig te dringen. Rond 18:15 bereikte ik eindelijk de haven, hier moest ik nog snel een ticket halen en de juiste ferry zien te vinden (één van de drie). Om 18:20 kon ik mijn fiets de loopplank opduwen van de ferry naar Inishmore, pfff, dat scheelde maar weinig. Na een half uurtje stond ik weer op vaste grond en vond al snel een B&B. Na een verfrissende douche heb ik daarna in de pub een Irish stew gegeten en een apple crumble als dessert. Ik vond dat ik het verdiend had na 102 km flink doorfietsen.