Ik heb vandaag genoten van een heerlijk dagje niets doen. Ik werd om 9:00 uur abrupt gewekt door de eigenaresse van de Brae House. Ik had op mijn mobiel de wekker gezet maar hij ik had hem op stil gezet. Ik heb me snel aangekleed en er stond een goed Iers ontbijt voor me klaar.

De rest van de ochtend heb ik heerlijk wat zitten lantefanteren, lekker wel wat gelezen en wat ge-internet. In de middag ben ik richting Don Byrne gelopen om te kijken of hij al wat verder was gekomen met mijn fiets.

Op de weg naar Don liep ik nog even een supermarkt binnen. Tot mijn verrassing zag ik dat ze hier nog turf verkopen. Ik had in het openluchtmuseum wel gezien dat men een vuurtje stookte van turf, maar ik had geen idee dat de Ieren dit nog steeds als brandstof gebruiken. Dat verklaarde overigens wel dat typische brandluchtje dat ik zo nu en dan onderweg opving.

Bij binnenkomst bij Don stond mijn fiets op de kop midden in de winkel (welke fietsenmaker doet dat nog?). Hij was een klant aan het helpen die een nieuwe band zocht voor zijn racefiets. Het ging allemaal op zijn dooie akkertje. Heerlijk om te zien. Ik had immers alle tijd van de wereld. Toen de klant eindelijk vertrokken was vroeg ik vol verwachting hoe ver hij was. Tot mijn opluchting zei hij dat het probleem verholpen was, maar ik moest hem niet vragen wat de oorzaak was. Het was voor hem nog steeds een raadsel.

Hij had het achterwiel verwijderd en had vervolgens geconstateerd dan het bracket “very smooth” liep. Hij heeft daarna het achterwiel weer gemonteerd en het probleem was verholpen! Ik complimenteerde hem maar dat hij over “golden hands” beschikte. Ik was al lang blij dat het probleem niet in het ingenieuze bracket zat en Don volgens mij ook.

Ik fietste terug naar mijn B&B en kon een nieuw record noteren voor de hoogste gemiddelde snelheid op een dag, 22 km/h. Dat was me nog nooit gelukt!

Rond een uur of zeven heb ik bij de supermarkt een paar verschillende biertjes van het merk McGargles gehaald en een mini flesje Jameson whiskey. Ik had een Chinese Take a Way gezien en dat leek me wat meer verantwoord dan het voedsel van de Ierse Take a Way. Helaas hebben ze hier nog nooit van “nasi van het huis” gehoord. Ook combinaties van gerechten was onbespreekbaar. Ik legde me er maar bij neer en koos voor de "Roasted Duck with soy sauce” met rijst.

Ik kon de eend en de rijst in de B&B opeten. Met de biertjes erbij werd het toch nog een lekkere maaltijd. Van de eigenaresse kreeg ik warempel nog een restantje Tiramisu aangeboden. Met een scheutje whiskey er over, heb ik er een Ierse variant van gemaakt. De eigenaresse keek er van op en vond het wel grappig.

De eigenaresse vroeg me hoe laat ik morgenvroeg wilde ontbijten. Acht uur leek me wel een mooi tijdstip. Ik merkte aan haar reactie, dat ze dat wel wat aan de vroeg kant vond, ze was namelijk wat grieperig. Krijg nou wat! We hebben uiteindelijk in goed overleg afgesproken dat ik, met wat extra korting, maar afzag van het onbijt. Nu kon zij morgenvroeg lekker uitslapen! Ik gunde het haar van harte.