Jan-Dirk fietst in Ierland

Dag 6  Dunlewey - Ardara, 59km, 757m geklommen, 847m gedaald, gem. snelheid 15 km/h

Gisteravond bij het naar bed gaan werd ik verrast door twee Franse jongeren in “mijn” kamer. Oeps, had ik toch niet de kamer voor me alleen en al m’n spullen lagen nog onbeheerd in de kamer. Volgende keer toch maar even de spullen beter opruimen. Het waren twee aardige knullen die een Dacia Duster hadden gehuurd waarmee ze Ierland aan het verkennen waren. Ze keken er van op dat ik bij het slapen een raampje openzette. Ze kwamen uit Zuid Frankrijk en hadden het blijkbaar niet snel warm. Ik wel, we spraken waf dat ze het raam dicht mochten doen als ze het koud kregen.

Het ontbijt de volgende ochtend in het Youth hostel was nogal karig. Oploskoffie, wit en bruin (geroosterd) brood met jam (aardbei en sinaasappel) en boter. Na afscheid te hebben genomen van de Fransozen vervolgde ik mijn route.

Het eerste deel van de route voerde langs de grote weg, minder “cosie” dan de kleine weggetjes, maar het schoot wel wat beter op. Het landschap vandaag was wat minder spectaculair dan gisteren. Nabij Loughanure volgt de route de bedding van een oude spoorlijn. De route maakt hier ruime bochten en is soms uitgehouwen in steen (helaas verzuimt om hiervan foto’s te maken). Hierna fietste ik door The Rosses een mooi gebied met veel meren.

Het viel me vandaag op dat de aandrijving van mijn fiets wat minder soepel liep en soms wat kraakte. Na ongeveer 30 km bereikte ik het stadje Dungloe. Ik stopte hier om eens wat beter naar mijn fiets te kijken. Een behulpzame voorbijganger ( al weer!) wees me op de aanwezigheid van een fietsenmaker vlakbij. Misschien nog niet zo gek om daar even langs te gaan. Het bleek een sportzaak waar ze ook racefietsen verkochten. Hmm , zouden ze hier ook kennis hebben een snaar aangedreven Koga Myata Worldtraveler? Ze hadden achter in de zaak een klein werkplaatsje waar ik mijn fiets en bagage kon achterlaten. Na een half uur mocht ik terugkomen. Ik had nu even de gelegenheid om in omgeving (The Butter Rock) nog wat te eten. Het werd een “mini Irish Breakfast” of wel een Irish Breakfast met van alles één stuk. Het leek me een gepaste aanvulling op mijn karige ontbijt van vanochtend.

Na ruim een half uur was ik toch wel benieuwd of de oorzaak van het gekraak was gevonden. Volgens de “fietsenmaker” zat de oorzaak van het gekraak in de trapas. Hij had het echter niet aangedurfd om de trapas uit elkaar te halen. In de trapas zit een ingenieus systeem zit om de snaar van mijn fiets op spanning te kunnen brengen. Dus ik was er eigenlijk niet echt rouwig om. Ze verwezen me naar een fietsenmaker, Don Byrne Bikes verderop in het plaatje Ardara. Dit plaatsje lag op mijn route dus dat kwam goed uit. Ik hoefde niets te betalen.

Vanaf Dungloe was er een fietspad aangelegd, langs de doorgaande weg. Met de uitvoering van dit fietspad zouden we in Nederland de krant hebben gehaald. Het was hobbelig en er lag zo’n dikke laag split over, dat het leek alsof je over een dik tapijt aan het fietsen was.

In Dungloe was Don Byrne Bike shop snel gevonden. Het lag iets buiten het stadje. De fietsenwerkplaats was prachtig gelegen aan een binnenplaats, van wat ooit een boerderij was geweest. Binnen was het één chaos van allerlei fietsbenodigdheden. Don was bezig een nieuwe fiets te ontdoen van zijn kartonnen verpakking. Hij hoorde mijn verhaal aandachtig aan, maar ging onverstoorbaar door met zijn bezigheden. De situatie deed me denken aan Malle Pietje, van vroeger. Het was een wonder dat hij in deze chaos ook maar iets terug kon vinden. Hij kon bij mij al niet meer stuk. Ik nodigde hem uit om buiten naar mijn fiets te komen kijken. Buiten zag ik hem nogal zorgelijk kijken naar mijn fiets, met al die nieuwe fratsen. Gelukkig had zijn zorg vooral te maken met het feit dat hij het op dit moment nogal druk had. Voor morgen moest hij namelijk nog een "tig" aantal fietsen “fietsklaar” maken. Ik stelde hem gerust dat ik morgen een rustdag had, dus hij nog wel even de tijd had. Dat stelde hem gerust. Ondanks dat hij het zo druk had hadden we een leuk gesprek over van alles en nog wat, waarbij ook het bovengenoemde fietspad ter sprake kwam. De aannemer bleek precies hiervoor opdracht te hebben gekregen maar was volgens Don ook niet echt tevreden met het resultaat.

We spraken af dat ik eerst een overnachtingsplek zou vinden en dan de fiets zou komen brengen. Als het me niet mocht lukken mocht ik wel bij hem in de wei kamperen. Ik bedankte hem voor het aanbod, maar gezien de weersverwachtingen trok een B&B me toch iets meer.

B&B Brae House had nog wel ruimte en ik kon nog wat afdingen op de prijs omdat ik twee nachten zou blijven. Ik kreeg een minuscuul kamertje toegewezen, waarin maar net een twee persoons bed paste. Douche en wc was aan de overkant van de gang. Ik vond het prima. Na me te hebben omgekleed en gedoucht kon ik mijn fiets naar Don brengen. Ik heb hem een Deventer Koek gegeven voor zijn hulp. Dat kon hij wel waarderen. Hij zou me bellen als morgen de fiets klaar is.

In de pub The Corner House kon ik even aan mijn blog werken waarna ik bij Nancy’s’ nog een hapje heb gegeten. Het werd een Charlie’s supper, garnalen met gerookte zalm zachtjes opgewarmd in een zoete chilisaus met knoflook, geserveerd met salade en bruin brood. Heerlijk! Dit keer voor het eerst een biertje uit de streek, een Kinnegar blond bier. Het lekkerste biertje tot nog toe! Ik sloot af met een Carrot cake en koffie.

Reacties

Reacties

Carlo

Gaat goed volgens mij. Hoop wel dat je fiets weer in orde komt. Maar daar gaan we Maar van uit. Gaat alles nog volgens je plan?

Wilma

Hoi Jan Dirk, vanaf nu volg ik je ook op je avontuurlijke fietsvakantie.
Bijzondere ervaring! Leuk om te lezen.Succes!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!