Jan-Dirk fietst in Ierland

Dag 1 Vlucht naar Belfast

De afgelopen weken stonden in het teken van de voorbereidingen voor mijn nieuwe fietsavontuur. Bijna net zo leuk als de vakantie zelf….

Dit zou de eerste keer zijn dat ik mijn fietsreis combineer met het vliegen naar mijn bestemming.

De beste manier om de fiets in het vliegtuig mee te nemen is in een (geprepareerde) kartonnen doos. De fiets kan er dan in, met de trappers er af en het stuur overdwars. Het gaat nu wat te ver om uit te gaan weiden over het prepareren van de doos, maar geloof me dat is een wetenschap op zich! Het liefst deed ik dat in alle rust thuis. Een originele doos was snel geregeld bij mijn fietsenmaker Bos. Maar hoe krijg je een doos van ruim 1.8m x 1.2 x 0,3 op Schiphol? Onze fiat 500c was niet echt een optie. Aanhanger huren? Auto tijdelijk ruilen? Uiteindelijk maar gekozen voor een taxi. Ik hoef dan niemand lastig te vallen.

Vanochtend 5 mei om 5 uur ging de wekker. De taxi zou me rond 6 uur ophalen. De (rolstoel) taxi was keurig op tijd en het was rustig op de weg, maar nu diende zich de volgende uitdaging aan. Hoe kreeg ik in mijn uppie de doos van bijna 2m en één grote reistas (met bijna alle bagage) en handbagage naar de incheckbalie? Gelukkig schoten al snel een paar wachtende reizigers mij te hulp. Met de doos overdwars op het bagagewagentje en de grote tas er strak tegen aan ging het prima. Gelukkig was het niet zo druk....

Bij aankomst in Belfast stond in de bagage afhaalruimte "mijn doos” al (onbeschadigd) op me te wachten. Ook hier weer met de doos overdwars op een bagagekarretje, tot de eerste deur zich aandiende, en de tweede, en de derde... Uiteindelijk werd ik ook hier weer geholpen door een schoonmaakster die ook nog eens zo vriendelijk was om de doos af te voeren.

Met het weer opbouwen van de fiets en het vullen van de fietstassen was in een half uurtje gepiept. Gelukkig niet vergeten de sleutel van mijn fietsslot mee te nemen (pfff). Buiten aangekomen kwam ik er pas achter dat het vliegveld nog wel een eindje (30 km) van het startpunt van de fietsroute (Belfast) was gelegen. Foutje. Het kostte even wat tijd om de goede richting te vinden en te wennen aan het links rijden. De route was niet echt om over naar huis te schrijven. Dat doe ik dan ook maar niet. Tijdens een tussenstop bij een wegrestaurant las ik in het routeboekje dat sterk werd aangeraden om de reis tussen vliegveld en Belfast met de bus de bus of trein te doen…. Na een ‘real Irish Breakfast” te hebben genuttigd kreeg ik kreeg nog een paar pittige hellingen voor de kiezen die me de nodige zweetdruppels heeft gekost. De lange afdaling naar Belfast maakte echter weer veel goed.     

Ik had niet veel positiefs over Belfast gelezen maar vind het best wel een mooie stad. In het centrum heb ik een pub een biertje (Stella Artois) gedronken. Hier moest ik een plan maken hoe nu verder. Het eerste stuk langs de route waren nauwelijks overnachtingsmogelijkheden. Overnachten in Belfast blijkt aardig aan de prijs. Ik vond gelukkig, een eindje in de goede fietsrichting, nog een plekje in een backpackers hotel. Ik slaap op een kamer met zes stapelbedden en één toilet en tweedouches en dat ook nog voor meer dan 50 pond.

Na een korte powernap heb ik te voet een gelegenheid gezocht om een hapje te eten en om aan mijn blog te gaan werken. De gelegenheid die ik vond was Melrose. Eerst maar eens een grote sparkling water besteld voor de dorst. Als eten heb ik zalm besteld met mosselen, broccoli en aardappelen. Toen het eten werd geserveerd zocht ik vergeefs een lekker biertje op de kaart. Blijkt dit een restaurant te zijn waar je zelf je alcoholische drank moet meenemen! Daar had ik nog nooit van gehoord. Wel een interessante formule trouwens, maar daar zat ik nu niet echt op te wachten

Naast me zat een wat ouder stel, Margareth en Edward (ik mocht Ed zeggen) die me zo maar spontaan hun witte Australische wijn aanboden. Edward moest rijden dus mocht toch niet drinken.  Ik kon dit genereuze  aanbod onmogelijk afwijzen dus zat alsnog aan een lekker wijntje. Ik raakte met het stel aan de klets en ze vroegen me of ik wel vrienden in Ierland had, voor als er wat met me zou gebeuren. Ik moest hier ontkennend op antwoorden.  Ze stonden er op dat ik hun telefoonnummer noteerde. Ik mocht hun bellen als ik in de problemen kwam. Wat een aardige mensen!    

Melrose sloot al vroeg, dus terug in het backpackershotel heb ik mijn blog nog even af kunnen ronden. Nu naar bed en morgen gaat het echte (fiets) werk beginnen!

 

 

 

 


Reacties

Reacties

Klaas

Veel succes en ik ga je zeker volgen!! Hopelijk is je fiets goed aangekomen, gaat nog wel eens mis heb ik begrepen!! En een fietsvakantie zonder .............
Groetjes

Carolien

Wat mooi om te lezen dat je in 1 dag al zoveel aardige mensen bent tegengekomen, heb je wel genoeg “Deventer Koek” bij je?
Fijn dat de reis en de eerste dag goed verlopen is!

Ria

De verhalen zijn nu al leuk, ook al heb je nog niet veel gefietst. Ga zo door. Erg leuk om je te volgen. Succes de komende dagen .

Carlo

Succes oude reus. Knap hoor van je. Ik ga je volgen. En......je hoeft mij geen tips te geven over Iers bier hoor. Je weet hoe "conservatief " ik ben. Fiets ze.....

Jan

Hey kerel, geniet van alles wat je gaat meemaken, ik volg je en leef met je mee! Jan

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!